TELOnews.com

 இன்றோ பிரபாகரன் ஓர் இறந்த கால மனிதன். ஆனால் பிரபாகரன் வாழ்ந்த ஒரு காலம் உண்டு. வரலாறும் உண்டு. எல்லா வகையாலும் ஆளுமை குறைந்த மிகப் பலவீன ஒரு சராசரி மனிதனை விட மிகக்கீழான மனிதனாக இருந்த போதும், இந்தப் பெரிய அரசியற் பொறுப்பை எடுத்து, கால்நூற்றாண்டு தலைமறைவு பங்கர் வாழ்க்கைகள் வாழ்ந்து, ஒவ்வொரு செக்கனும் ஆபத்தின் மத்தியில் வாழ்ந்து, மாபெரும் அதிகாரங்களோடு மோதி, மக்களையும் அழித்து, ஆளுமைமிக்க தமிழர் தலைமை களையும் அழித்து,  தானும் அழிந்து போன மனிதனாகும். இது தமிழ் மக்கள் மிகப்பெரிய விலை கொடுத்து பெற்ற மிகச்சிறிய படிப்பனவாகும்.

`படித்த` தமிழ் சமுதாயம் இந்தப் பொறுப்புகளை எடுக்க முதுகெலும்பு இல்லாததாலும் பிரபாகரனைக் குறுக்கு மற்றும் குள்ள வழிகளால், தமது பணபலத்தாலும், தமது பட்டங்களாலும், தமது இங்கிலிசாலும், படுபிற்போக்கு அரசியலுக்கு இழுத்துச் சென்று, அதாவது வெறும் அதிகார ஆசைகொண்ட அரசியலுக்கு இழுத்துச் சென்று, தமிழ் மக்களையும் அழிப்பித்து, இலங்கையையும் அழிப்பித்து விட்டார்கள் என்பதுவே வரலாற்று உண்மையாகும்.

பிரபாகரனின் மரணமூலம் இலங்கையில் சில வல்லாதிக்கங்களின் கூலிப்பாசிசக் குண்டர்படையான புலி தோற்கடிக்கப்பட்டுள்ளது. கடந்த சில மாதங்களாக வல்லாதிக்க சக்திகள் தங்களது கள்ளப் பிள்ளையான புலியைக் காப்பாற்றி யுத்தத்தை நீடித்து மேலும் ஆயுதவிற்பனை போன்ற கொள்ளை லாபங்களையும் எதிர்காலத்தில் இலங்கை வர்த்தகத்தில் தமக்கு இதுவரை காலமும் இருந்த பிடியை வைத்திருக்கவும் முயற்சித்தன. இதன் கடைசி வெளிப்பாடாக சர்வதேச நாணய சபையால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட 1.9 பில்லியன் டொலர் கடனுதவியை கூட `வழமைக்கு` மாறான முறையில் தலையிட்டுத் தடுத்து வைத்துள்ளார். நேற்றுவரை சர்வதேச நாணய சபை பொருளாதார காரணிகளை மட்டும் காரணம் காட்டி இப்படியான கடன் கொடுப்பனவுகளைத் தடுத்தது வழக்கம். ஆனால் இம்முறை இலங்கைக்கோ அரசியற் காரணங்களைக் காட்டித் தடுத்து வைத்துள்ளார்.

ஒவ்வொரு நாடுகளின் வரலாறுகளும் பிரத்தியேகமானவை. வெவ்வேறு வரலாற்றுப் பின்னணிகளால் உருவானவை. ஆனால் இலங்கை தனக்கே உரிய விதி விலக்கைக் கொண்டது.

ஒரு சமாந்திரத்தைப் பார்த்து ஒப்பு நோக்குவது விளங்கிக் கொள்வதற்கு இலகுவானது. ஒரு யுத்தத்தில் ஒரு தேசமோ இனமோ தோற்ற பின்பு வெற்றியீட்டப்பட்ட படைகளாலும் தேசத்தாலும் மானபங்கப்படுத்தப்படுவதும் அவமானப் படுத்தப் படுவதும் சூறையாடப்படப் படுவதுமே வரலாறு. உதாரணத்திற்கு ஜேர்மனி இரண்டாம் உலகத்தில் தோற்கடிக்கப்பட்ட பின்பு அந்நிய இராணுவத்தின் பாலியற் பலாத்காரத்தால் ஜேர்மன் பெண்களுக்குப் பிறந்த பிள்ளைகள் நாற்பதினாயிரமளவாகும். இப்பிள்ளைகளது தோலின் நிறம் பாற்கோப்பி நிறமாக வெள்ளையும் இல்லாமல் கறுப்புமில்லாமல் இருப்பதால் பாற்கோப்பிப் பிள்ளைகள் என்று ஐம்பதுகளில் அழைக்கப்பட்டார்கள்.

ஆனால் இன்றைய இலங்கை நிலவரமோ முற்றிலும் பிரத்தியேகமானவை. இராணுவம் தாயன்போடு தோற்கடிக்கப் பட்ட வன்னித் தமிழர்களைப் பராமரிப்பது நன்றியுணர்வையும் கடமைப்பாட்டையும் தோற்றுவிக்கும் காட்சிகளாகும். எழுபதுகளில் நாம் தமிழரெல்லாம் இராணுவத்தைக் கண்டால் ஒடுவதும் இலங்கைப் படைகளை ஒட்ட வெறுக்கவும் பழக்கப் பட்டவர்கள். வன்னி மக்கள் ஒருநாளும் பிச்சை எடுத்த வரலாறே இல்லாத மக்கள், இராணுவத்திடம் கெஞ்சிக் கையேந்தும் காட்சி வார்த்தைக்குள் அடங்காது. இதயத்தை வெடிக்க வைக்கும். ஈரல் தீயும். கண்களே நம்ப மறுக்கும்.

எந்த யுத்தமுமே ஒரு சமூகத்தின் கலாச்சாரத்தை முற்றாக அழிக்க முடியாது. ஒரு வரண்ட கற்பாறையை உடைத்துத் தோண்டினால் எவ்வாறு பருகக் கூடிய நன்னீர் பீறிட்டு வருகிறதோ அதேபோல புத்த நாகரீகத்தின் உறைந்து போன நற்குணாம்சங்கள் மீண்டும் இலங்கையில் வருவதை இப்பொழுது தரிசிக்கலாம்.

புத்தரின் போதனைகளில் அதிமுக்கியமானது ஒன்றுண்டு.

ஒரு யுத்தத்தில் தோற்றவர்களிலும் பார்க்க ஒரு யுத்தத்தை வென்றவர்கள் நிம்மதியாக இருக்க மாட்டார்கள் என்பதுவாகும்.

தோற்றவர்களின் பிரச்சனைகளின் முடிவிலே வென்றவர்களின் பிரச்சனை தொடங்குகிறது.

இருந்த போதும் ஒட்டுமொத்த இலங்கைச் சமூகமும் பயத்தோடு வாழும் மன அழுத்தங்களிலிருந்து மீண்டு தாம் மறுநாளும் உயிரோடு இருப்போம் என்ற நம்பிக்கையைப் பெற்றுக் கொண்டார்கள்.

உண்மையில் தமிழ் மக்கள் தோற்கடிக்கப்படவில்லை. தமிழ் இனவாதமும் மேற்கத்தைய அடிவருடித்தனமுமே தோற்கடிக்கப்பட்டுள்ளது. உண்மையில் மேற்குலக பொருளாதார வீழ்ச்சியே புலியின் தோல்விக்கான முன்நிபந்தனையாகும். இதைப் பிரபாகரனின் கடைசி மாவீரர் உரையில் அவர் கூறிய `சர்வதேச சமூகங்கள் தம்மை ஏமாற்றி விட்டது` என்ற கூற்றே காட்டுகிறது. இன்றைய தமிழ் நெற்றில் கூட `மேற்குலகத்தின் வீண் பேச்சுக்கள் அம்பலமாகின` என்றே கூறியுள்ளது.

இருந்த போதும் பெரும்பாலான யுத்த பிரதேசத்தில் இருந்து மீண்ட தமிழ் மக்களுக்கு நரகப் போறணையிலிருந்து ஆறுதலும் அரவணைப்பும் தானாகக் கிடைக்கும் ஒரு சூழலுக்கு வந்த ஒரு உணர்வே உள்ளது. எனினும் சமூக அக்கரையுள்ள புத்தி ஜீவித் தமிழர்கள் எதிர்காலம் பற்றி ஏங்குகிறார்கள்.

ஒவ்வொரு வரலாற்று நெருக்கடிகளும் பெரிய படைப்புத் திறனையும் படைத்துத்தான் போயிருக்கின்றன. உதாரணத்திற்கு 1945ல் ஜேர்மனி தோற்று அவமானமாக சரணாகதி அடைந்த பின்பு அகதி முகாங்களிலே அன்னியர் கொடுத்த கஞ்சியையும் கூழையும் பிச்சையெடுத்து உண்டார்கள். 1947ல் அவர்கள் வீடுகளுக்குப் போய் தொழில்களையும் சொந்த வேலையையும் செய்யத் தொடங்கினார்கள். 1948 அளவில் அவர்களது விலைக்கு வாங்கும் சக்தியும் நுகரும் சக்தியும் ஓரளவுக்கு வளர்ந்தது. 1951 அளவில் அவர்களது சக்தி வீடுகளுக்கு சோபாவும் றேடியோவும் வாங்குமளவுக்கு உயர்ந்தது. 1953 அளவில் அவர்கள் பொப் இசை விழாக்களுக்கப்போகவும் உல்லாசப் பயணங்கள் மேற்கொள்ளுமளவுக்கு உயர்ந்தது.

இதேபோல புலிகளுக்கு பின்னான இலங்கையில் அபிவிருத்தியும் வளர்ச்சியும் ஏற்பட வேண்டும். ஆனால் ஜேர்மனியின் நிலமையோ `1929 – உலகப் பொருளாதாரப் பெரும் பொறிவு` முடிவுறும் தருணத்தில் மீண்டும் பொருளாதாரம் வளரும் காலத்தில் ஏற்பட்டது. ஆனால் இன்றைய இலங்கை நிலமையோ உலக பொருளாதார நெருக்கடியின் தொடக்கத்திலும் உலகம் முழுவதும் முழு நாகரீகப் பின்னடைவிலும் பெரும் பொருண்மியம் மிக்க நாடுகள் திக்கித் திணறும் சகாப்தத்திலும் ஏற்பட்டுள்ளது. அதாவது உலகம் வரலாற்றில் முன்னெப்போதும் கண்டிராத மாபெரும் பொருளாதார வீழ்ச்சிக் காலத்தில் ஏற்பட்டுள்ளது. இன்று வீதிக்கிறங்கி இனிமேல் தாம் பயணம் செய்யும் பஸ்களில் குண்டுவெடிச்சத்தம் கேளாது என்ற மகிழ்ச்சியில் குதூகலிக்கும் மக்கள் அவசரகாலச் சட்டத்தை எடுக்கும்படி போராடத் தொடங்குவதை எவரும் எதிர்பார்க்கலாம்.

யுத்தத்தில் மரணித்த இராணுவத்தின் தாய்மாரும் விதவைகளும் ஊனமுற்றோரும் தங்கள் வாழ்க்கைத் தரத்தை உயர்த்தவும் முற்றாகவே உண்மைகளை அறியக்கூடிய வழி பிறக்கும். சிங்கள தமிழ் சகோதர வெறுப்புகள் பெரிய படிப்பனைவுகளை உண்டாக்கியதால் கடந்தகாலப் பிரித்தாளும் தந்திரோபாயங்கள் மேலும் பாவிக்கக் கூடியதாக தமிழ் அரசியல் சூழலில் மட்டும் அல்ல சிங்கள அரசியல் சூழலிலும் குறிப்பிடக் கூடிய அளவு இருக்காது.

உண்மையில் எழுபதுகளின் பிற்பகுதியில் உலக பொருளாதாரம் மற்றும் அரசியலானது அதி வேகத்தில் மாறிக் கொண்டிருந்த காலத்தில் தமிழ் மக்கள் அதற்கேற்ப தாமும் அதீத கதியில் மாறி இசைவாக்கமடைந்து, உலக நடப்புக்களுக்கு ஏற்ப தம்மைத் தகவமைத்துக் கொள்ள இயலாமையாலேயே இந்த முப்பது வருட அழிவு ஏற்பட்டது.

இன்று உலக மாற்றங்கள் அசுர வேகத்தில் நிகழ்கின்றன. அதற்கேற்ற தமிழர்களும் மற்றைய உலக மனிதர்களோடு செயற்பாடுகளிலும் சிந்தனைகளிலும் தம்மை மாறிக் கொண்டு தமது குறுந்தேசிய மனப்பான்மையை விட்டொழிக்க வேண்டும். குறைந்தபட்சம் சிங்கள, முஸ்லிம், மலையக மக்களோடு அன்னியோன்னியம் பூணும் வழி துறைகளையும் செயற்பாடுகளையும் தேடிக் கொள்ள வேண்டும். அதன் முன்நிபந்தனையாகத் தமது முந்தய காலவாதி ஆகிப்போன தமிழின்பேரால் உண்டாக்கிய நிலவுடமைச்சமூக சந்தேகவாத உள்ளும் புறம்பும் இனவாத நாற்ற மடிக்கும் கட்சிகளை நிராகரிக்க அதீத துணிவு பெற வேண்டும்.

சிங்கள முஸ்லீம் மலையக மக்களிடையே இனவாதத்தை விசுவாசமாகத் தூக்கியெறிந்த தேசியக் கட்சிகளோடு அதாவது இன ஐக்கியத்தையும் சர்வதேச சகோதரத்தவத்தையும் சொல்லிலும் செயலிலும் கடைப்பிடிக்கும் கட்சிகளை அடையாளங்கண்டு அவைகளோடு ஐக்கியப்பட்டு அக்கட்சிகள் பெரிய அல்லது சிறிய கட்சிகளாக இருந்தாலும் அவைகளைப் மேலும் பலப்படுத்தும் திசையில் தமது சமூக நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள வேண்டும்.

இன்றைய அவல நிலையில் தமிழ் மக்கள் மீண்டும் அரசியலுக்குள் உற்சாகத்தோடும் ஆவலோடும் உணர்வு பூர்வமாக போவார்களா என்பதும் கவனிக்கப்பட வேண்டியது. ஆனால் அரசியலானது வாழ்வதற்குப் பிராணவாயு எப்படியோ அதேபோல இலங்கையின் தேசிய அரசியலும் தமிழர் புனர்வாழ்வுக்கு இன்றியமையாதது.

17.05.2007

You can leave a response, or trackback from your own site.